Cok beklenmisti bu album. Cikmasi 10 kusur sene aldi. Insanlarin cogunlugu bunu Axl Rose'in kendi grubuyla cikardigi album olarak adlandirdi. Ben ise zevk almak amaciyla aldim ve dinledim albumu. Insanlarin acikcasi biraz acimasiz, biraz kizgin ve de doyumsuz oldugunu dusundum. Cok sure beklenince ister istemez beklentilerin de buyudugunu ben de biliyorum. Ancak, buyuk beklentilerle yaklasmayinca aslinda Axl'in sesinden cok bir sey kaybetmedigini, belki diger albumlerden bile daha iyi bir masteringden gectigini fark ediyoruz. Slash tarzi 1-2 solo ve ondan daha farkli ama ayni zamanda orjinal soundlar duyabiliyoruz Buckethead adli vatandastan. Diger enstrumanlar da iyi. Axl Rose gibi bir adam varken cok iyi lyricler de ister istemez mevcut bulunuyor. Belki asil Izzy'nin yoklugu hissediliyor; onun yaraticligindan mahrum kalinmis. Benim albumden begendigim bir suru sarki oldu. Ben de eski gruba ihanet edip en iyi sarkilari burada diyerekten sacmalamiycam tabiki de.
This I Love, There was a Time, Better, If The World, Madagascar kesinlikle dinlenmeli her Rock tutkunu ve bir donem Guns sevmis insanlar tarafindan. Dinledikce seveceksiniz kesinlikle. Belki eski grubun ruhunu yakalayamaycaksiniz cunku farkli insanlar vardi. Estranged, November Rain ve Don't Cry gibi hitler yok bu albumde ama zaten oyle hitler yillar sonra neredeyse hic bir grup tarafindan cikarilamiyor. Yine de objektif bakildiginda ben ne sound, ne duzenleme, ne vokal, ne lyric olarak kotu bir album goremiyorum. Begenmeyenle de tartisirim. Zevkler ve renkler tartisilir.
Puan: 7.5/10
No comments:
Post a Comment